کد مطلب:19445 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

رقت قلب و گريستن در چه مواضعي مطلوب است ؟

يكي از خصلت هاي انساني كه از فضيلت و ارزش بسياري برخوردار است رقت قلب - در مقابل قساوت و سختي آن - مي باشد . البته دل نازكي و رقت قلب در همه صحنه ها مطلوب نبوده و انسان نبايد براي هر حادثه سختي در زندگي گريه كند . گريه ، تنها براي چند امر مطلوب است . نخست : گريه از ترس خدا كه در واقع ترس از عذاب و كيفر خداوند است . وقتي انسان مثلاً در باره رفتن از اين عالم و تنهايي در قبر و عذاب هايي كه براي گناهكاران در عالم برزخ و قيامت است ، و صحنه محاسبه قيامت و بخش اعمال و عبور از صراط انديشه كند ، ترس براي او به وجود آمده ، باعث مي شود كه بر خود و اعمال خود گريه كند و در پيشگاه خداوند اعتراف به تقصير كرده ، از گناهان توبه كند و مصمم باشد كه در آينده مرتكب گناه نشود و واجبات الهي را به درستي انجام دهد . اين حالت تأثر و گريه ، مطلوب و شايسته است ؛ چنانكه امامان ما با اين كه معصوم بوده اند در عين حال بسيار به مناجات و گريه و تضرع در برابر خداوند بر مي خاستند . در يكي از دعاها از امام چهارم روايت شده كه آن حضرت اين مطلب را از خدا مي خواهد كه خدايا مرا به گريه بر خودم كمك كن .
گريه ديگر كه مطلوب است ، گريه بر مصائب امام حسين « عليه السلام » ، پيامبر « ص » و ساير آن خاندان گرامي است كه اين تأثر و گريه داراي فضيلت بسيار است و انسان مي تواند با انديشيدن در مصائب آنان ، اين حالت تأثر و گريه را در خود به وجود آورد . شايان ذكر است كه گاه گريه ، تخليه رواني است و براي شخص مصيبت ديده يك درمان محسوب مي شود . درباره رقت قلب و قساوت قلب كه اولي از ارزش هاي اخلاقي و دومي از رذايل اخلاقي محسوب مي شود ، مي توان به كتاب هاي اخلاقي مراجعه نمود ؛ از جمله كتاب آيين زندگي و درس هاي اخلاق اسلامي .